Ας σταθούμε για λίγο, μακριά από τα καθημερινά κι ας δούμε πίσω στους προηγούμενους μήνες κάποια γεγονότα, σημαντικά κατά τη γνώμη μου, για το μέλλον της χώρας μας.
Από το 2017 η κυβέρνηση Τσίπρα φαίνεται αποφασισμένη να «κλείσει» το θέμα του ονόματος του κράτους, που προέκυψε από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και ονομαζόταν προσωρινά «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας»
Υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις για την διαφαινόμενη αποδοχή του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία του κράτους αυτού. Έγιναν δύο μεγάλες διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, στις οποίες εκφράστηκε η αντίθεση του λαού στην υπό συζήτηση τότε συμφωνία με τα Σκόπια, τέλη Ιανουαρίου στην Θεσαλλονίκη και αρχές Φεβρουαρίου στην Αθήνα.
Τον Ιούνιο του 2018 υπογράφεται η συμφωνία των Πρεσπών.
Τον Ιανουάριο του 2019, η συμφωνία αυτή έρχεται στη Βουλή και ψηφίζεται από 153 βουλευτές.
Καί πάλι έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα όπου καταδείχτηκε η αντίθεση του λαού στον όρο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ για το όνομα της γείτονος χώρας. Οι συμμετέχοντες λοιδωρήθηκαν με κάθε τρόπο και χαρακτηρίστηκαν με τα πιό μελανά χρώματα.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργὀς αποκάλεσε τους διαδηλωτές, σχεδόν ηλίθιους.
Όμως είναι ηλίθιοι όσοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, που η συμφωνία των Πρεσπών ενέχει για την χώρα μας; Οι δηλώσεις του συνταγματολόγου Γιώργου Κασιμάτη σχετικά με την περιβόητη συμφωνία για την οποία διαφωνεί πλήρως, μπορούν –κατά την λογική Τσίπρα –να τον κατατάξουν στους μη σκεπτόμενους ;
Γεγονός είναι ότι την συμφωνία αυτή την υποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Ας πάμε, όμως, ένα βήμα πίσω στο χρόνο.
Ο πρωθυπουργός μας αποδείχτηκε πολυτἀξιδος. Σχεδόν κάθε μήνα έχει κι ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Καμμιά φορά και δύο μέσα στο μήνα.
Ενδιαφέρον όμως έχουν εκείνα τα επίσημα ταξίδια, που πραγματοποιήθηκαν από το φθινόπωρο του 2018 μέχρι σήμερα.
- Τον Νοέμβριο του 2018 ο Α. Τσίπρας ταξιδεύει στη Γερμανία και απευθύνει χαιρετισμὀ στο συνέδριο του SPD. Συναντάται με τον υπουργό οικονομικών και ανταλλάσουν απόψεις περί του κοινού μέλλοντος στην ΕΕ. Πέραν τούτου ουδέν.
- Τον Δεκέμβριο του 2018 επισκέπτεται τον Πούτιν στη Μόσχα. Τι συζητήθηκε τι αποφασίστηκε-άν αποφασίστηκε κάτι – ποτέ δεν μάθαμε. Γενικόλογες ανακοινώσεις για τους τύπους.
- 10 με 11 Ιανουαρίου 2019 επισκέπτεται την Αθήνα η Μέρκελ. Πέρα από την νουθεσία, κυρίως προς την αντιπολίτευση να ψηφίσει την συμφωνία των Πρεσπών, άλλο τι δεν μάθαμε για τον πραγματικό λόγο επίσκεψης της κας Μέρκελ.
- Στις 25 Ιανουαρίου 2019 ψηφίζεται η συμφωνία των Πρεσπών.
- Αυτήν την εβδομάδα ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε την Τουρκία.
Χωρίς ατζέντα, τουλάχιστον δημοσιευμένη, όπου είχε –κατά τα δημοσιεύματα στον τύπο – 2,5 ώρες κατ ιδίαν συνάντηση με τον Ερντογάν.
Τι ειπώθηκε, τι συμφωνήθηκε, τι αποφασίστηκε: άγνωστο…
Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι, ότι δεν παραβρέθηκε κανένας σύμβουλός του, στην συνάντηση αυτή, καθώς γράφτηκε στον τύπο. Κάτι δηλώσεις Τσίπρα του ύφους: ας ξεχάσουμε το παρελθόν, ας κοιτάξουμε το μέλλον κλπ μοιάζουν περισσότερο τυπικές δηλώσεις χωρίς να λένε κάτι, αν δεν κρύβουν μια νέα τάση στην ελληνική διπλωματία –μην ξεχνάμε ότι ο κ. Τσίπρας κρατάει και το χαροφυλάκιο του Υπ. Εξωτερικών – η οποία εξισώνει την προκλητική τουρκική πολιτική με την ήπια έως ανύπαρκτη ελληνική στο Αιγαίο, την Κύπρο και αλλού στην ευρύτερη περιοχή.
Θεωρώ ότι τα παραπάνω ταξίδια, με τον τρόπο που έγιναν, στα χρονικά σημεία που έγιναν, με τα αποτελέσματα που είχαν, ἐστω κι αν δεν κοινοποιήθηκαν ποτέ, έχουν ένα κοινό στοιχείο: τη συμφωνία των Πρεσπών και τα παρεπόμενα βήματα στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και στην επόμενη μέρα για την πατρίδα μας.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το BBCδημοσίευσε χάρτη στον οποίο η Μακεδονία φαίνεται ξεχωριστά από την υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ τα Σκόπια ονομάζονται «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Χαρακτηριστιό επίσης είναι και τογεγονός, ότι το ΝΑΤΟ υποδέχθηκε τα Σκόπια με τέτοιο ενθουσιασμό, λες και εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ…. η Κίνα.
Και αναρωτιέται κάποιος: Γιατί τέτοιος ενθουσιασμός; Πρός τι τα πανηγύρια;
Μἠπως γιατί επιτέλους (για τους ενδιαφερόμενους) μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο «Φαιδώρα»;
Μέχρι στιγμής πάντως έχουμε τα εξής στοιχεία.
- Οι χιλιάδες αλλοδαποί, είτε πρόσφυγες, είτε μετανάστες, είτε διωκόμενοι, είτε , είτε, είτε έχουν εγκλωβιστεί στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και δεν προβλέπεται να μετακινηθούν.
- Δημιουργούνται έτσι συνθήκες μόνιμης εγκατάστασης που ισοδυναμούν με εποικισμό, ο οποίος θεωρείται έκνομη ενέργεια απο τον ΟΗΕ.
- Η συμφωνία των Πρεσπών καταπατήθηκε από την πρώτη μέρα ψήφισής της από την Ελληνική Βουλή. Η επιδιωκόμενη –κατά Τσίπρα και Κοτζιά – ακύρωση φαινομένων αλυτρωτισμού των Σκοπίων όχι απλώς δεν επιτεύχθηκε, αλλά μάλλον έγινε πιό έντονη. Οι χάρτες με την «σκλαβωμένη Μακεδονία» φαίνονται παντού, σε κάθε εκδήλωση των Σκοπιανών, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την όποια συμφωνία. Αυτοί την αναγνώριση, ότι είναι Μακεδόνες, θέλανε. Την πήραν από Τσίπρα, Κοτζιά και τους 153 της Βουλής και για τα υπόλοιπα, ούτε που τους νοιάζει.
- Δημιουργείται, με την συμφωνία αυτή, μια γκρίζα ζώνη στη Βόρεια Ελλάδα. Ο χάρτης του BBCτην αποτυπώνει καθαρά. Στην γκρίζα αυτή ζώνη θα βρεθεί και η Θράκη, καθώς εντείνεται η τουρκική προπαγάνδα, η οποία θα ρίξει το βάρος της υπέρ των Σκοπίων, αφού θα καταφέρει δύο πράγματα ταυτόχρονα : θα έχει ένα «κράτος-δορυφὀρο»στην περιοχή και θα εγκλωβίσει τη Θράκη.
- Είναι προφανές ότι η Ελλάδα σύντομα θα βρεθεί σε κατάσταση πλήρους ομηρίας –όχι ότι τώρα δεν είναι, αλλά θα γίνει εντονότερη – και ουσιαστικού διαμελισμού, λες και έχασε σε πόλεμο και οι νικητές την μοιράζονται ως λάφυρο. Πόσο σύντομα; Άγνωστο. Πάντως όλοι δείχνουν να βιάζονται.
Δυστυχώς οι οιωνοί δεν είναι καλοί.
Η υποταγή της κυβέρνησης στα σχέδια άλλων δυνάμεων είναι πλήρης και ολοκληρωτική . Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσίπρας θεωρείται από ΝΑΤΟ, ΕΕ, και λοιπούς επικυρίαρχους, ως ο καλύτερος συνεργάτης τους στην περιοχή, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Επόμενη μέρα;
Αν δεν αντιδράσουμε –και εννοώ πραγματική αντίδραση όχι άρθρα στο διαδίκτυο και στο φεϊσμπουκ συμπεριλαμβάνω και εμένα – τότε θα βρεθούμε μπροστά σε ένα μέλλον, που μοιάζει εφιαλτικό.
Με χρέος να ξεπερνά το 180% του ΑΕΠ, με τη δημόσια περιουσία υποθηκευμένη μέχρι το 2114, με τον κοινωνικό ιστό διαλυμένο, με τον πλούτο της πατρίδας μας να αρπάζεται μπροστά στα μάτια μας, με τον σύνολο των Ελλήνων δέσμιων της ΑΑΔΕ και διωκόμενο για χρέη, οι προοπτικές μας δεν είναι και οι καλύτερες.
Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Υποτίθεται ότι κάθε χώρα έχει μιά πολιτική ηγεσία, μια πνευματική ηγεσία, κάποιους ανθρώπους που νοιάζονται για την έρμη πατρίδα και αυτοί δίνουν τον τόνο και το βηματισμό για μας τους υπόλοιπους. Δυστυχώς όμως άφαντοι όλοι ή πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.
Κι αναρωτιέμαι: με μας κλείνει η τρισχιλιετής πορεία του Ελληνισμού στο χρόνο;
Αντωνοπούλου –Πανάγου Ηλέκτρα
