Όπου υπάρχουν άνθρωποι. Του Σπύρου Παπασπύρου

Οι άνθρωποι δεν διαφέρουν σε κάποιες κακές συνήθειές τους , όπου και αν κατοικούν. Όποιες και αν είναι οι συνθήκες διαβιώσεώς τους, όσο αυστηροί και αν είναι οι Νόμοι της Χώρας τους. Ως Έλληνες, έχουμε την τάση να «μυθοποιούμε» καταστάσεις, ιδίως αν αφορούν την Εσπερία, ιδίως λόγω ξενολατρείας. Και να είμαστε γκρινιάρηδες και μίζεροι, όσον αφορά στον τόπο μας. Ο τόπος μας μια χαρά είναι, εμείς τον κατηγορούμε (αφού πρώτα κάνουμε ο,τιδήποτε για να τον καταστρέψουμε). Και μάλιστα, όταν οι κατηγορίες αυτές έχουν και ιδιοτελή κίνητρα, πονούν ακόμη περισσότερο.

Είχα σκοπό, εν όψει και των Αγίων Ημερών των Χριστουγέννων, να μην γράψω κάτι που θα ενέχει και την παραμικρή αντιπαράθεση. Αλλά δεν μ΄αφήνουν ν΄αγιάσω… Ένας από αυτούς, είναι και ο φίλος και γείτονάς μου Νίκος Σόβολος. Του οποίου το άρθρο «Αγίου Ιωάννου όπως Σεν Μπριέ», είναι μια πρόκληση.

Κατ΄αρχάς θα ήθελα να σχολιάσω την φωτογραφία από τα έργα στην Αγίου Ιωάννου, που συνοδεύει το δημοσίευμά του, αλλά και την διαφαινόμενη άποψή του (και προφανώς άποψη της ηγεσίας της Παρατάξεώς του «ΝΙΚΗ για την Αγία Παρασκευή) όσον αφορά στα έργα. Αν δεν κάνω λάθος, όταν πραγματοποιούνται έργα και μάλιστα τέτοιας εκτάσεως, είναι αυτονόητο ότι θα υπάρξει ενόχληση και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις έντονη. Δεν νομίζω ότι  εχέφρων άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος, ένα μαγικό ραβδάκι ας πούμε, με τον οποίο εν μία νυκτί να μπορεί να μεταμορφωθεί ένας τόπος. Και επειδή ο φίλος Νίκος θεωρώ ότι είναι εχέφρων, αυτά που γράφει είναι μάλλον μια όχι καλής ποιότητος στείρα αντιπολιτευτική κατεύθυνση. Δεν ξέρω βέβαια αν εκεί στη «ΝΙΚΗ», από τα πολλά «οράματα» που βλέπουν, πιστεύουν σε «μαγικές λύσεις»… Υπάρχει κι άλλη όμως περίπτωση. Λόγω της διαχρονικής  φοβίας τους για πιθανές έστω και πρόσκαιρες αντιδράσεις (σε όλα τα μεγάλα ζητήματα της Πόλεως ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να πάρουν θέση για να μην δυσαρεστήσουν κανέναν), να μην έχουν σκοπό να πραγματοποιήσουν κανένα έργο για να μην ενοχληθεί κανείς. Αν είναι έτσι, θα πρέπει να μας το πουν ευθέως.

Δημοσιεύει όμως ο φίλος Νίκος και φωτογραφίες από το Saint–Brieuc, που «κατέβασε» από το διαδίκτυο, αφού ο ίδιος δεν έχει πάει εκεί. Θα τον «προσγειώσω» λίγο ανώμαλα, δημοσιεύοντας φωτογραφίες που τράβηξα εγώ ο ίδιος. Μόνο που αυτές δεν είναι «τουριστικές» (που δείχνουν-και μάλιστα από κάπως μακριά-  το «ιστορικό κέντρο», απείραχτο σχεδόν εδώ και εκατοντάδες χρόνια) αλλά φανερώνουν την υπαρκτή πραγματικότητα. Οι φωτογραφίες αυτές, δεν έχουν σκοπό να μειώσουν ή να δυσφημήσουν την φίλη χώρα αλλά να δείξουν ότι οι άνθρωποι δεν διαφέρουν σε όποια γωνιά της γης και αν ζουν. Δυστυχώς, γιατί δεν το σκέφθηκα τότε, δεν έχω φωτογραφίες από έργα που πραγματοποιούνταν εκεί και δημιουργούσαν μακροχρόνια ενόχληση στους κατοίκους. Στο μόνο που διαφέρουν (τουλάχιστον αυτοί της αδελφοποιημένης πόλεως) είναι ότι δεν προσπαθούν να νικήσουν τον «αντίπαλο» με τους τρόπους που χρησιμοποιούμε εδώ. Ίσως γιατί εκεί δεν έχουν «αντίπαλο». Αλλά μόνο κοινό σκοπό, να αναβαθμίσουν την πόλη και την ζωή τους. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω, δείχνουν οδηγούς να έχουν σταθμεύσει παρανόμως σε σημείο  που είναι μόνο για στάθμευση ποδηλάτων (παρά την προειδοποιητική πινακίδα για μετακίνηση με γερανό αλλά και την συχνή παρουσία της Τροχαίας και της Δημοτικής Αστυνομίας), περιττώματα σκύλων στον πεζόδρομο, σκουπίδια στον δρόμο και σε τηλεφωνικό θάλαμο καθώς και πολλά αποτσίγαρα και χαρτιά στο πεζοδρόμιο.

Υπάρχουν κι άλλες προκλήσεις τις τελευταίες ημέρες, από το δημοσιεύματα του «AgiaParaskeviGuide». Αλλά γι΄αυτά δεν χρειάζεται να σχολιάσω κάτι, τουλάχιστον επί του παρόντος. Αφού καθημερινώς φροντίζει να αυτοεκτίθεται και να  αυτοδιαψεύδεται ή διαψεύδεται από τα ίδια τα γεγονότα… 

Σπύρος Παπασπύρος

Σχης ε.α.

Μέλος Δ.Σ. ΠΑΟΔΑΠ