Για όσα ζούμε τις δυο μέρες του χιονιά στην πόλη μας.
Ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη από τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες αυτού του κειμένου. Δεν έχουμε βρει ακόμα την ηρεμία για να γράψουμε μια ψύχραιμη ανακοίνωση, που να καταλογίζει με ήπιο τρόπο τις ευθύνες για όσα ζούμε το τελευταίο διήμερο στην πόλη μας.
Ίσως να φταίει που πολλοί και πολλές από εμάς μένουμε σε σπίτια που έμειναν χωρίς ρεύμα για δέκα ή δεκαπέντε ώρες ή βρίσκονται ακόμα στο σκοτάδι και το κρύο. Ίσως να φταίει που οι φίλοι μας, οι οικογένειές μας, εμείς οι ίδιες, περάσαμε μέχρι και 20 ώρες μέσα στην παγωνιά, σε εγκλωβισμένα αμάξια στην Αττική Οδό. Ίσως να φταίει που όταν ο δημοτικός μας σύμβουλος, Παναγιώτης Αντωνίου, μαζί με άλλα μέλη του Φυσάει Κόντρα, βρεθήκαν χθες το βράδυ στα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα στη Δουκίσσης Πλακεντίας, βρήκαν εκατοντάδες ανθρώπους παρατημένους στη μοίρα τους, χωρίς ΚΑΝΕΝΑΝ από την Αττική Οδό, την Πολιτική Προστασία ή τον Δήμο, να έχει την παραμικρή επαφή μαζί τους.
Θα μας επιτρέψετε, λοιπόν, την ένταση. Όμως δεν μπορούμε να κρύψουμε την οργή μας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ο χιονιάς -που ονομάστηκε «Ελπίδα» γιατί αρέσει στην εξουσία να χλευάζει τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή- ήρθε στην Αττική με μερικές μέρες καθυστέρηση. Όχι απροσδόκητα! Όχι αναπάντεχα! Όχι σαν κάποια παράλογη θεϊκή κατάρα ή σαν μετεωρίτης! Τον περιμέναμε, τον ακούγαμε στα κανάλια εδώ και βδομάδες. «Είμαστε έτοιμοι», έλεγαν πάλι οι καταγέλαστοι κυβερνώντες.
Και όταν ήρθε, τι έγινε; Διαλύθηκαν τα πάντα. Μέσα σε μια μέρα χιονόπτωσης, σίγουρα έντονης αλλά όχι πρωτοφανούς, κατέρρευσαν όλα. Γιατί έγιναν όλα λάθος.
Καταρχήν η κυβέρνηση αρνήθηκε να κηρύξει υποχρεωτική αργία την Δευτέρα 24 Ιανουαρίου. Έτσι, οι εργαζόμενοι/ες ξεκίνησαν για τη δουλειά τους κανονικά το πρωί, πριν ξεκινήσουν τα χιόνια. Μερικές ώρες αργότερα, ΟΛΟΙ οι δρόμοι της πόλης ήταν απροσπέλαστοι. Και οι κεντρικοί άξονες που είναι ευθύνη της Περιφέρειας, και τοπικοί δρόμοι που είναι ευθύνη του Δήμου, και η Αττική Οδός, που αποτελεί μια ιδιωτική εταιρεία με κέρδη δισεκατομμυρίων. Ούτε οι ιδιώτες που κλέβουν τα χρήματα που δίνουμε καθημερινά για την πανάκριβη Αττική Οδό, ούτε ο κρατικός μηχανισμός, ούτε η τοπική αυτοδιοίκηση έκαναν οτιδήποτε για να αποτρέψουν την προαναγγελθείσα καταστροφή. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Χιλιάδες αμάξια εγκλωβίστηκαν τόσο στην Αττική Οδό, όσο και στους τοπικούς δρόμους και την Μεσογείων. Δεν είναι ακόμα απολύτως γνωστό γιατί βραχυκύκλωσε τόσο γρήγορα η Αττική Οδός. Αυτό όμως που γνωρίζουμε απολύτως είναι πως για μια ολόκληρη μέρα ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ και ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ μηχανήματα και άνθρωποι που να ανοίγουν το δρόμο. Αμάξια βρίσκονται ακόμα και τώρα εγκλωβισμένα και οι περισσότερες γειτονιές της πόλης δεν έχουν δει ούτε ένα εκχιονιστικό ή άλλο μηχάνημα. Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ και όλα τα άλλα είναι ΨΕΜΑΤΑ.
Ακόμα συλλέγουμε εφιαλτικές μαρτυρίες για όσα πέρασαν συμπολίτες και συμπολίτισσες μας που έμειναν σχεδόν μια ολόκληρη μέρα στα χιόνια προσπαθώντας να γυρίσουν σπίτι τους. Και θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες για αυτό. Είναι γελασμένη η κυβέρνηση και η Αττική Οδός αν νομίζουν ότι θα τη γλυτώσουν μόνο με το διχίλιαρο ανά εγκλωβισμένο που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός για να προστατεύσει την υπεύθυνη εταιρεία. Άλλωστε εγκλωβισμένα αμάξια δεν υπήρξαν μόνο στην Αττική Οδό.
Όμως εφιαλτική μέρα δεν πέρασαν μόνο όσοι/ες εγκλωβίστηκαν στα οχήματά τους. Χιλιάδες οικογένειες της πόλης, έμειναν για ώρες χωρίς ρεύμα και θέρμανση. Σε ορισμένες γειτονιές το ρεύμα ήταν κομμένο για πάνω από 15 ώρες, με τα σπίτια να μην έχουν θέρμανση και φως την πιο κρύα μέρα του χρόνου. Μέσα σε ένα χρόνο, το ρεύμα έχει κοπεί όταν έχει χιόνια, όταν έχει πολλή ζέστη, ακόμα και όταν έχει αέρα. Τα πράγματα γενικώς θα δουλεύουν μόνο όταν όλα είναι ομαλά. Αυτό μας λέει η ΔΕΔΔΗΕ, η ιδιωτικοποιημένη πια εταιρεία ηλεκτρισμού που χρυσοπληρώνουμε κάθε μήνα.
Δέντρα έχουν πέσει σε όλη την πόλη, οι δρόμοι είναι παντού απροσπέλαστοι, ακόμα και στη λεωφόρο Μεσογείων δεν έχει πλήρως αποκατασταθεί η κυκλοφορία. Μήνες φωνάζουν οι κάτοικοι για αναγκαίες εργασίες συντήρησης, κοπής επικίνδυνων δέντρων, αποκομιδής σωρών από κλαδιά κ.α. Και δεν έγινε τίποτα. Και, τώρα, ενώ ο κόσμος πλήττεται, ο Δήμαρχος με τους αντιδημάρχους του κάνουν αναρτήσεις στα socialmedia περήφανοι ότι ο «Δήμος βρίσκεται σε εγρήγορση», και ότι είναι «σε συνεργασία με τη ΔΕΔΔΗΕ». Λίγη ντροπή ρε σεις, φτάνει πια.
Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από τους ανεκδιήγητους τοπικούς άρχοντες. Γίνεται πλέον μόνιμη μια πραγματικότητα όπου η κοινωνία παραμένει ευάλωτη και απροστάτευτη απέναντι σε οποιονδήποτε κίνδυνο και το κράτος είναι αδύναμο ή απρόθυμο να επιτελέσει τις αναγκαίες λειτουργίες του. Είτε αυτό είναι η πανδημία και ο κίνδυνος της υγείας, είτε η ακρίβεια και η φτώχεια, είτε οι επιπτώσεις των -ολοένα και συχνότερων λόγω κλιματικής αλλαγής- καιρικών φαινομένων. Πάντα το ίδιο. Από τη μια «αναπάντεχα» και «πρωτοφανή» γεγονότα για τα οποία δεν φταίει η κυβέρνηση και το κράτος, αλλά η κλιματική αλλαγή, η παγκόσμια πανδημία, οι διεθνείς αγορές ή άλλες άγνωστες αιτίες κ.α. Από την άλλη, η ατομική ευθύνη, ό «σώζων εαυτόν σωθήτω». Το κράτος και η κυβέρνηση δεν έχουν ευθύνη. Ο ρόλος των τοπικών και κρατικών αρχών είναι μόνο για να διευκολύνει τους επιχειρηματίες, να βγάζει φωτογραφίες δίπλα σε Ραφάλ ή σε χαζοχαρούμενες φιέστες και να κατηγορεί τους πολίτες.
Αυτή είναι η κατάσταση μετά από 12 χρόνια μνημονίου και λιτότητας. Υποστελεχωμένες υπηρεσίες, υποδομές που δεν συντηρούνται, περικοπές σε εξοπλισμούς, πανάκριβα διόδια και λογαριασμοί χωρίς κανένα αντίκρισμα. Πώς θα ζήσουμε έτσι;
Δεν είναι νοσταλγία, αλλά θυμόμαστε χιονισμένη την πόλη μας. Θυμόμαστε να χαιρόμαστε μια δυο μέρες ξεγνοιασιάς από σχολεία ή δουλειές. Να παίζουν τα παιδιά στην πόλη ή το βουνό. Υπήρχαν και τότε προβλήματα. Μπορεί να έπεφτε ένα δέντρο, να έκλειναν κάποιοι δρόμοι, ακόμα και να έπεφτε για λίγο το ρεύμα. Αλλά όχι τέτοιες καταστροφές. Πώς φτάσαμε εδώ, να φοβόμαστε στην πρώτη νιφάδα μην καταστραφεί η ζωή μας ή της γειτόνισσας;
Είπαμε, εξ αρχής, αυτή δεν ήταν μια τυπική ανακοίνωση. Θα βγάλουμε και τέτοια σε λίγες μέρες, με συγκεκριμένα αιτήματα προς την κυβέρνηση, την ΔΕΔΔΗΕ, την Περιφέρεια και τον Δήμο. Ακόμα τα πράγματα είναι κρίσιμα και πρέπει να διαθέσουμε τις δυνάμεις μας για να βοηθήσουμε όσους και όσες το έχουν ανάγκη. Όπως κάναμε από την πρώτη στιγμή, δίνοντας έστω λίγο νερό και κάποια τρόφιμα σε εγκλωβισμένους στην Αττική Οδό. Ξέρουμε ότι δεν λύσαμε τα προβλήματα, αλλά κάναμε τουλάχιστον το καθήκον μας. Δεν τους αφήσαμε μόνους και μόνες. Όσο μπορούσαμε τουλάχιστον. Θα συνεχίσουμε σε αυτό τον δρόμο θέτοντας μόνο τρεις υποσχέσεις:
- Θα συνεχίσουμε την μάχη σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο (δηλαδή ενάντια στην κυβέρνηση και την δημοτική και περιφερειακή αρχή) για την απόδοση ευθυνών για την καταστροφή και κυρίως για να κατακτήσουμε να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα.
- Η Αττική Οδός και η ΔΕΔΔΗΕ δεν θα μείνουν στο απυρόβλητο. Ένα νέο κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ήρθε η ώρα να γιγαντωθεί και ο αγώνας για πέρασμα τους σε δημόσιο έλεγχο να δυναμώσει.
- Έχουμε ο ένας την άλλη. Η αλληλεγγύη, το νοιάξιμο, η αλληλοβοήθεια είναι ο οδηγός μας. Μπορεί να σώσει ζωές. Ελάτε κι εσείς μαζί μας ώστε να μη μείνει κανείς μόνος και καμία μόνη απέναντι στην κακοκαιρία, την πανδημία, την οικονομική κατάρρευση.
