Δεν θα καταπιαστώ με τους λόγους που διαφωνώ με το περιεχόμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών, καθώς έχουν αναπτύξει διεξοδικά το ζήτημα αυτό καταξιωμένοι ακαδημαϊκοί, πολύ πιο ειδικοί από εμένα πάνω στα ζητήματα αυτά, και συνεπώς δεν θα είχα κάτι να προσφέρω με αυτόν τον τρόπο.
Θέλω όμως να μιλήσω σαν ένας 19χρονος που παρακολουθεί όλη αυτή τη διαδικασία τους τελευταίους μήνες, όντας απόλυτα απογοητευμένος με τη στάση των κυβερνώντων απέναντι στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Τι εικόνα παίρνουμε άραγε για τη Δημοκρατία εμείς νέοι όταν βλέπουμε μια κυβέρνηση να αψηφά επιδεικτικά τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λάου; Ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για ένα από τα λίγα θέματα όπου παρατηρείται τόσο μεγάλη σύγκλιση απόψεων, και το οποίο ενώνει αυτή τη στιγμή την κεντροαριστερά με την κεντροδεξιά μέσα στο κοινοβούλιο.
Την ίδια στιγμή, τα τελευταία χρόνια η αποχή του κόσμου από την πολίτικη, και κυρίως των νεότερων, υποτίθεται πως μας απασχολεί σα χώρα και πως θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε. Μα πως θα έπρεπε να αισθάνεται ο φοιτητής που ήρθε μαζί μου στο Συλλαλητήριο της Κυριακής για να διαμαρτυρηθεί ειρηνικά, χωρίς να ανήκει ιδεολογικά σε κανένα κόμμα και χωρίς να έχει κατασταλάξει πολιτικά στο τι θα ψηφίσει στις εκλογές, όταν ακόμα τα μάτια του φέρουν την ταλαιπωρία που προκάλεσαν τα δακρυγόνα που χρησιμοποιήθηκαν εις βάρος του;
Μα πόσο αδύναμος να αισθανθεί μπροστά σε ένα πανίσχυρο κράτος, όταν η βούληση των πολιτών είναι εμφανώς κατά της συμφωνίας, και όμως ο Πρωθυπουργός επιμένει στην κύρωση της, ξεχνώντας πως αυτός που τον έφερε σε εκείνη την καρεκλά ήταν ο ίδιος λαός τον οποίο τώρα με τόση έπαρση αγνοεί. Και όλα αυτά συμβαίνουν στο όνομα μιας βιαστικής επίλυσης σε ένα ζήτημα το οποίο κάθε άλλο παρά βιασύνη χρειάζεται για τελειώσει σωστά, χωρίς να αφήσει πίσω πληγές που δε θα μπορούν να επουλωθούν.
Ο αγώνας όμως για όσους πιστεύουμε στη Δημοκρατία δεν τελειώνει σήμερα στη Βουλή, οπού η συμφωνία αναμένεται να κυρωθεί αργά το βράδυ. Αργά ή γρήγορα, η το καλό πάντα νικάει το κακό, και αυτή η φορά δε θα είναι εξαίρεση..
Δημοσθένης Κόλλιας
