Με δεδομένη την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και με κοινή την πεποίθηση ότι κύριος υπεύθυνος είναι η αποτυχία του πολιτικού συστήματος, σε όλα τα επίπεδα, ο καλύτερος τρόπος για να δημιουργήσουμε μια ευνομούμενη κοινωνία και να αποκτήσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη του λαού είναι να αντιτάξουμε απέναντι στην αναξιοκρατία , τη διαφθορά , την διαπλοκή , τις πελατειακές σχέσεις, τον μηδενισμό των αρχών και αξιών, την αλαζονεία και τον λαϊκισμό που κυριάρχησαν μετά την μεταπολίτευση , την αξιοκρατία, τη συνεργασία, το σεβασμό στην διαφορετική άποψη και την παραγωγή ουσιαστικού έργου.
Εξετάζοντας διαχρονικά κάθε μια περίπτωση χωριστά και όλες μαζί, κόμματα, δημοτικές παρατάξεις ,σύλλογοι κλπ διαπιστώνουμε ότι ελάχιστοι ήταν αυτοί που τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει να προσφέρουν ανιδιοτελώς. Στη συντριπτικής τους πλειοψηφία ενδιαφέρονται να επανεκλεγούν Βουλευτές- Δήμαρχοι-Δημοτικοί Σύμβουλοι , μέλη συλλόγων. Έγιναν σκλάβοι των συμφερόντων , των ΜΜΕ και του πολιτικού κόστους και έτσι έχασαν την ελευθερία τους και την αξιοπρέπειά τους .
Δυστυχώς το βλέπουμε καθημερινά και στο Δήμο μας οι ίδιοι πολιτικοί άρχοντες που εξουσιάζουν θεσμικά και εξωθεσμικά για πολλές δεκαετίες το Δήμο, επειδή τον θεωρούν κτήμα τους , το έχουν σφιχταγκαλιάσει και στην ουσία τον πνίγουν.Πολεμούν κάθε τι καινούργιο και προοδευτικό, που θα μας βγάλει από την μιζέρια, που όλοι κατηγορούμε και εξορκίζουμε καθημερινά.
Συνεχίζουν να δημιουργούν προβλήματα, επειδή έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους με την εξουσία, χωρίς να πιστεύουν στις θεμελιώδεις και ηθικές αρχές αυτής και αγνοώντας την πλέον βασική « Διοίκηση δια του παραδείγματος» . Ζωντανά παραδείγματα είναι :
– Τα εργαστήρια τέχνης , που ενώ η Διοίκηση δεν απομάκρυνε κανέναν, αλλά ζήτησε το αυτονόητο δηλ. τον προληπτικό έλεγχο στην διαχείριση των οικονομικών ,και στην ισότιμη και αντικειμενική μεταχείριση του προσωπικού (καθ΄ότι εφαρμόζει ανθρωπο-κεντρικό σύστημα διοίκησης), κήρυξαν πόλεμο με μηδενιστικές και απαξιωτικές εκφράσεις, σε πολιτικά πρόσωπα δεν έχουν καμία σχέση και δέσμευση, με το καθεστώς που έχει δημιουργήσει το αρρωστημένο πολιτικό σύστημα αλλά θέλουν να έρθουν σε ρήξη με αυτό. Πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους ότι η κάθε διοίκηση είναι υποχρεωτικό από τον νόμο να ελέγχεται και να ελέγχει .
– Το μετρό που με τις αποφάσεις τους καταδίκασαν την ανάπτυξη μιας πόλης.
– Το κτήμα Συστοβάρη που η διαχείρισή του ήταν απογοητευτική έως εγκληματική.
– Διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις για τους αντιπάλους τους το ακούμε σε κάθε δημοτι-
κό Συμβούλιο το διαβάζουμε στα ΜΜΕ .
– Εμποδίζουν κάθε καινούργιο και δημιουργικό για την πόλη μας , επιστρατεύοντας διάφορους φορείς οι οποίοι ισχυρίζονται ότι υλοποιούν την άμεση Δημοκρατία, ενώ στην πραγματικότητα έχουν εξελιχθεί σε καθεστώς (διαπιστώνεται από τον αριθμό των συμμετεχόντων στις εκλογικές τους διαδικασίες). Συμφωνούν πάντα λεκτικά και επικοινωνιακά, στην πράξη όμως συμφωνούν μόνο εάν τους εξυπηρετεί πολιτικά και προσωπικά π.χ ελεύθερα πεζοδρόμια.
Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε και να πειθαρχούμε στους νόμους .
Ο Πλάτων μας λέει ότι πέραν του νόμου και της πιστής του εφαρμογής δεν υπάρχει σωτηρία.
Επικαλούμαστε την σοφία και τα έργα των προγόνων μας στους ξένους και εμείς τα απαξιώνουμε καθημερινά.
Το ερώτημα είναι μπορούν οι πολιτικοί – συνδικαλιστές- δημοσιογράφοι -δημοτικοί άρχοντες , που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή της χώρας μετά την μεταπολίτευση να αντιληφθούν ότι :
-Στηριζόμενοι, στο διαφημιστικό -επικοινωνιακό παιγνίδι, στην στείρα θεωρητική γνώση, τα ψεύτικα οράματα και όχι στην ουσία και το αποτέλεσμα, ήταν λάθος.
– Η εξουσία είναι πρόσκαιρη (ουκ αεί άρχεις ) και η επιτυχία της εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα .
– Η καταξίωση κερδίζεται και δεν επιβάλλεται, (αυτό δυστυχώς το αντιλαμβάνονται όταν τη χάνουν και τότε γίνονται πιο επικίνδυνοι πιο αδίστακτοι, χώνονται πιο βαθειά στη απαξίωση μέχρι τον τέλειο εξευτελισμό).
– Αυτό που δημιούργησαν είναι ένα τέρας που τρώει τα παιδιά του.
– Έπρεπε να τηρούν τους νόμους που ίδιοι ψήφιζαν στη βουλή ή τις αποφάσεις στα Δημοτικά Συμβούλια και να μην τους παραβιάζουν την επομένη για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα ή της εκλογικής τους πελατεία.
– Ότι ο λαός δεν τους δίνει την εξουσία για να εφαρμόζουν τους νόμους κατά το δοκούν
– Ότι το κράτος χωρίς αρχές δεν μπορεί να επιβιώσει.
– Εάν η διοίκησή τους δεν διακρίνεται από αφοσίωση στο καθήκον, σεβασμό ,ανιδιοτέλεια, τιμή, ακεραιότητα, προσωπικό θάρρος, δικαιοσύνη, πρόβλεψη, προγραμματισμό ,ευκαμψία, οικονομία, συνεργασία κλπ θα είναι αποτυχημένη.
Εάν όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά, αντιληφθούμε τα παραπάνω και άλλα πολλά, και τα κάνουμε πράξη, τότε μπορούμε να ελπίζουμε.
Τσιαμπάς Κων/νος
Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών
